۶ نفر از بزرگترین قهرمانان المپیک دوران

با جنگهای حماسی ای که میزبان آنها بوده است,و بهترین و برجسته ترین استعدادهای بدنسازی ظهور پیدا کرده در آن,آقای المپیا با عنوان”بزرگترین رخداد بدنسازی در جهان”شناخته میشود.با در نظر گرفتن برندگان بسیار المپیا,به هر حال,به دست آوردن لقب “برترین و برجسته ترین”کار آسانی نیست.با اینکه طرفداران زیبایی اندام در مورد سایز ممکن است که هیکل های متناسب برناده های سال های ۷۷,۷۸ و فرانک زین برنده ی سال ۷۹ را انتخاب کنند,اما آنهایی که در این موارد خبره هستند دوریان یاتس قهرمان ۶ دوره مسابقات,یا بزرگتر از همه ی آنها,رونی کولمن,که همراه با لی هانی رکورد بشیترین تعداد دوره های قهرمانی المپیک یعنی ۸ بار قهرمانی را دارا میباشند را انتخاب میکنند.

در واقع,هر طرفدار سلایق شخصی خود را دارد و هر برنده ی المپیک میتواند جدا از در نظر گرفته شدن به عنوان بهترین دوره,به عنوان بهترین بودن برای دلایلی مانند بیشترین تعداد قطعه(عضله)در بدن که یکی از اصلی ترین معیارهای بهترین شرایط رقیبان میباشد انتخاب شود.

با این حال هر برنده ی المپیک تنها با ۱۳ مرد دیگر در این رقابت ۴۷ ساله رقابت کرده و هر قهرمان فقط با برتری بسیار کوچک و اندکی نسبت به بقیه انتخاب شده است.بر اساس عوامل اصلی و مهم در این مورد(رکورد,تحت تاثیر قرار دادن,پیشرفت نسبت به وضعیت فیزیکی قبلی,و نتایج کلی)این مقاله سعی خواهد کرد ۶ تا از بهترین برندگان المپیک همه ی دوران را معرفی کند.

#۶ جی کاتلر

 

با داشتن سابقه ی ۴ بار برنده ی المپیک,جی کاتلر خوش هیکل جزو ۶ فرد لیست شده در این مقاله میباشد,تنها کسی که تا به حال وضعیتش بدتر نشده است.یک حرفه ای واقعی از سال ۲۰۰۱,بعد از قرار گرفتن در مقام دوم المپیک سال ۲۰۰۱,جی بزرگ هیچگاه به کمتر از جایگاه دوم نزول نکرده است.یک بدنساز واقعی از عصر مدرن,جی هیچ نقطه ضعف ظاهری ای ندارد(به جز بخش های کوچکی در میان تنه اش)و برای رقابت با هر رقیبی دارای حجم کافی میباشد.کاتلر همچنین تنها مردی است که واقعا ۸ بار در رقابت های المپیک با رونی کولمن و آن هم در بهترین شرایط رونی با او رقابت کرده است.

#۵ لی هانی

 

 

اگر سرجیو و آرنولد حرفه ی بدنسازی را به خاطر سایز و شکل بدن شروع کردند,برنده ی ۸ دوره المپیک لی هانی در حالی که تمامی معیارهای زیبایی اندام را که قهرمانان دهه ی ۹۰ همه از آنها پیروی میکردند را رعایت کرده است جلودار عصر جدید بدنسازی است.با داشتن عریض ترین کمر و شانه های دیده شده در صحنه های حرفه ای,و میان تنه ای که یادآور سرجیوی بزرگ است,و بیش از ۲۴۰ پوند عضله های قطعه قطعه در قالب ۵٫۱۱ اینچی بدنش,هانی به بهترین بدنسازان دهه ی ۸۰ تشبیه شده است.

#۴ سرجیو اولیوا

 

 

یک بدنساز قدیمی که اولین عنوان قهمانی اش در المپیک را در سال ۱۹۶۷ برنده شد,اولیوا که در سال ۲۰۱۲ در سن ۷۱ سالگی درگذشت,که در عموم با عنوان بهترین بهترین ها از او یاد میشود.با برنده شدن سه دوره المپیک بدون تمرینات تقویتی و رژیم های پیشرفته ی امروزی,سرجیو فیزیک بدنی ای درست کرد که,حتی با استاندارد های عالی امروزی نیز بیشترین تناسب را دارا میباشد.پاهای بزرگش,کمر کوچکش,لت های قوی اش,بدن وی شکل فوق العاده اش,و بیش شک بزرگترین بازوهای آن روز او به قدری باورنکردی بودند که سرجیو به عنوان “اسطوره”معروف شد.او بدن خوش فرمش را متناسب با خدای رومی باستان مطابقت داد.

 

 

#۳ دوریان یاتس

 

 

چیزی را که لی هانی بزرگ در دهه ی ۸۰ شروع کرد,دوریان یاتس با ابهت در طول دهه ی ۹۰ با درجه ی بزرگتری از فیزیک بدنی قطعه قطعه و حجیم که او را تبدیل به یک افسانه کرد ادامه داد.فیزیک بدنی تاثیرگذار و بی رقیب دوریان یاتس,با آمادگی دانه ای تکمیل شد(که بعد ها باعث برتری او در حجم عضله شد)و با این کار عصر بدنسازی تازه ای را آغاز کرد – و حجم بزرگ و فرم بدنی اش بسیار مورد توجه واقع شد.تا زمان بازنشتگی اش در سال ۹۷ یاتس سعی کرد مرزهای بدنسازی را بشکند,و در واقع فیزیک بدنی بیش از ۲۶۰ را به صحنه بیاورد که همین باعث شد تا ابد به عنوان یک تغییر دهنده ی بازی شناخته شود.

#۲ آرنولد شوارزنگر

 

 

آرنولد شوارزنگر بزرگ,از جنبه ی تجارتی,بیشترین تلاش حرفه ای در زمین هی بدنسازی را حتی بیشتر از برندگان المپیک انجام داد.با توجه به دیدگاه,نتایج و موفقیت های بی شمار او,آرنولد کمک کرد آنچه را که به عنوان یک فعالیت زیرزمینی و بیهوده تلقی میشد به یک ورزش و سرگرمی مفید برای همه تبدیل کند.

برای بدنسازان او همیشه یکی از بزرگترین قهرمانان المپیک باقی خواهد ماند.با قالب ۶٫۲ اینچی و وزن ۲۳۵lbs(در بهترین حالت)و با هیبت بی رقیبش,آرنولد موفق شد ۶ تا از ۷ بار مقام قهرمانی اش در المپیک را به راحتی کسب کند(هفتمین مقام قهرمانی اش در جدال سختی در سال ۱۹۸۰ بود).به هر حال به خاطر انجام ناکامل لاوربک,پشت ران و بهبود شکم از او انتقاد هایی شد ولی با این حال فیزیک بدنی دهه ی ۷۰ آرنولد تا ابد با بسیاری از بزرگان امروزی مقایسه خواهد شد حقیقتا در زمان خودش حرفی برای گفتن داشته است.

#۱ رونی کولمن

 

چیزی که باعث میشود سفر قهرمانی المپیک رونی کولمن بسیار خاص شود میتواند این حقیقت باشد که قبلا او اولین مقام قهرمانی اش را در سال ۱۹۹۸ برده است,او همه ی ثروتش را خرج حرفه ی بدنسازی کرد.تا سال ۱۹۹۸ هیچگاه به عنوان یک خطر برای قهرمانان المپیک شناخته نشده بود تا اینکه ناگهان از ناکجا پدیدار شد تا بهترین فیزیک بدنی ای که تا به حال در صحنه های رقابت بدنسازی دیده شده است را به نمایش بگذارد.در بهترین حالت فیزیک بدنی اش(در المپیک۲۰۰۳),رونی تنها گوشه ای از موفقیت بدنی اش با ۳۰۰lbs وزن و عضلات قطعه قطعه به نمایش گذاشت.

همچنین,برای مردی که در نهایت ۸ بار عنوان قهرمانی آقای المپیا را به خود اختصاص داده,تصمیم بازنشتگی بر اساس شرایط خودش او را مجبور به ادامه ی نبردی با بهترین شرایط فیزیکی اش(او در سال ۲۰۰۶ مقامش را به جی کاتلر باخت و در سال ۲۰۰۷ به مقام چهارم نزول کرد)کرد.به هر حال به خاطر سلطه ی کاملش,بیشترین حجم عضلات,فیزیک بدنی کاملش,آمادگی کامل,و سایز بزرگ فیزیک بدنی اش,بدون شک رونی کولمن بزرگترین رقیب بدنسازی همه ی دوران باقی خواهد ماند.

حرف آخر

با وجود اینکه بسیاری لیست بالا را مورد انتقاد قرار داده و ممکن است کاملا با تصمیم آخر مخالف باشند,این مقاله تنها تحت عنوان طبیعت ذاتی حرفه ای های بدنسازی ارائه شده است.همه ی ما قهرمان بدنسازی مورد علاقه ی خود را داریدم و در واقع,بسیاری از آنهایی که حتی قهرمان المپیک هم نبودند توسط طرفداران بسیاری بهترین تلقی میشوند(فلکس ویلر و کوین لورون دو نفر از این مثال هستند که به ذهنم آمدند).اما هر طور که در نظر بگیرید قهرمانان لیست شده در بالا الگوهای بدنسازی ای باقی خواهند ماند که مسیر را برای رقیبان امروزی هموار کردند.ما باید به همه ی آنها احترام بگذاریم.

 

منبع : body4life.ir