داستان دستکشهای خوشبو
مثل خیلی از از داستانهای قدیمی، ریشه داستان دستکشهای خوشبو هم از ایتالیا میاید. اواخر قرن ۱۵ یکی از نوادگان قدیمی تری خانواده رومی، موزیو فِرانگیپانی، پودری ساخت که از ریشه زنبق، زباد و مشک ساخته شده بود. بر اساس بعضی از افسانهها، کاترین دو مدیسی از این پودر برای خوشبو کردن دستکشهایش استفاده کرد.
بعضی میگویند که اولین بار این عطر را یکی از سم پاشان باغچههای سلطنتی ایتالیا به نام رنه فلورنتین ساخته بود اما شواهد و داستانهای زیادی هست که میگه اولین بار فرانگیپانی این پودر را ساخته!
کاترین دو مدیسی و پسرش چارلز نهم
موزیو در باغهای کاخ چارلز نهم یعنی پسر کاترین دو مدیسی کار میکرد و جای تعجب است که دو عطر ساز از یک باغ یکدیگر را نمیشناختند، و البته اینکه اسم رنه فلورنتین به خاطر عطرهایی که ساخته همه جا به چشم میخورد به معنی این نیست که ساخت تمام عطرهایی که به او نسبت میدهند کار خودش بوده باشه.
داستان پودر ساخته شده نشان میداد که فرانگیپانی یکی از اسرار آمیز ترین عطر سازان ان زمان به حساب میامد. البته در تاریخ اسم نوه او یعنی مرکوریو هم به عنوان اولین کسی که استفاده از الکل به همراه ماده اصلی عطر را شروع کرد. در ان زمان دو تا از مشهور ترین ماده های اصلی عطر یکی “آمورز سایت” بود و یکی هم “فراگیپان” که از این دو ماده دمیتری مرژکووسکی در رمان “پیوتر و الکسی” به انها اشاره کرده.
بعد از این ماجرا یعنی استفاده از این پودر برای خوشبو کردن دستکش، تمام دربار لویی ۱۳ از این روش برای خوشبو کردن دستکشهایشان استفاده کردند و افرادی فقط برای اینکه ابزار وسایل خاص را خوشبو کنند آموزش میدیدند.
بعد از لویی ۱۴ در فرانسه و دیگر کشورها صنایع زیادی به وجود امدند. در این زمان دستکشها به دوروش خوشبو میشدندف یکی با غوطه ور کردن آنها در محلول عطر و یا اینکه عطر و واکس را مخلوط میکردند و دو طرف دستکش را به ان آغشته میکردند.
امروزه تولیدکنندگان لوازم تزیینی، بر اساس عطری که تولید میکنند شناخته میشوند . عطرهایی که در فرانسه تولید میشوند بر اساس اینکه از بنفشه، زنبق و یا شکوفههای بهار نارنج ساخته شوند، انواع ملایمی دارند. اولین خانه تولید عطر که کار معطر کردن دستکشها را شروع کردف گالیمارد بود که توسط جین دو گالیمارد در سال ۱۷۴۷ در فرانسه بنیانگذاری شد.
بهتر است بگوییم که گسترش کار معطر کرن دستکشها با پیچ و خم زیادی روبرو بود، در سال ۱۶۸۵، لویی ۱۴ قانون دین پروتسان را لغو کرد و آزار و اذیت مردم در سراسر کشور شروع شد. در میان شهرهایی که تحت تاثیر این تصمیم قرار گرفته بودندف گرنوبل و گراس بودند. جایی که مرکز اصلی بیشتر خانههای عطر و اتلیهها بود. خیلی از استادان و کسانی که مشغول حرفه های هنری و صنایع دستی بودند مجبور به ترک این شهرها شدند اما ساکنان شهر گرنوبل استقامت زیادی از خود نشان داند و در قرن ۱۸ میلادی بود که ساخت سازههای چرمی، که احساس امنیت بیشتری به ساکنان شهرها میداد روی کار امد.( در سال ۱۷۸۷ در گرنوبل ۶۴ شرکت وجود داشت که کار معطر کردن عطرها را انجام میداد).
اما داستان به اینجا ختم نمیشود.
ادامه دارد