کامارو نوماد (Nomad)

ارشاکو: زمانی که شایعات برنامه فورد برای ارائه ماستنگ کانِستوگا (Conestoga) شدت گرفت، شورولت بر آن شد تا با استفاده از ستون‌های C و D مدل نوماد ۱۹۵۵، اولین نسل کامارو واگن را روانه بازار کند؛ اما این اتفاق هرگز رخ نداد و طراحی‌های موجود، بعداً در واگن‌های جنرال موتورز مورد استفاده قرار گرفتند.

XP-873 مینی کامارو

شورولت کامارو: طراحی این هاچبک دو درب، ایده تولید گونه‌ای ارزان و دوست‌داشتنی از کامارو را ایجاد کرد که به‌عنوان خودرویی ۲+۲ به رقابت با فولکس بیتل بپردازد؛ البته به احتمال زیاد تحت نام زیربرند کوروِیر (Corvair). جدای از آب-خنک و دیفرانسیل عقب بودن آن، این ایده هم هیچوقت عملی نشد.

ایتالیِنِیت اِستادی (Italianate Study) نسل دوم

تصویری که می‌بینید مربوط به ۱۹ آگوست ۱۹۶۹ بوده و طرحی اولیه برای به‌روزرسانی نسل دوم کامارو است. ‌ارتفاع کمتر جوانب بدنه، چراغ‌های مخفی جلو و استفاده دوباره از پنجره به‌اصطلاح کوآرتِر (Quarter) عقب از ویژگی‌های بارز آن هستند. این طرح در آخر نهایی نشد و به خط تولید راه نیافت.

F-14 تام‌کَت آیراک-زِد (IROC-Z)

زبان تولد این مدل مفهومی شبیه به هواپیماهای دهه ۵۰ میلادی است. مجموعه سقف مشابه پرنده‌های نظامی و باله‌های روی گلگیر عقب باعث تمایز آن (از طرح‌های موجود و معاصر خود) می‌شدند. کامارو مدل ۱۹۹۳ الهاماتی از زبان تام‌کَت گونه‌اش در بخش بالایی داشت اما باله‌ها مورد توجه خاصی قرار نگرفتند.

مفهومی IROC-Z مدل ۱۹۸۹

مرکز طراحی‌های مفهومی جنرال موتورز (Advanced Concept Center) در نیوبری پارک (Newbury Park) کالیفرنیا، این مدل را صرفاً با هدف نمایش و آماده کردن خریداران بالقوه، برای روبرو شدن با طراحی انقلابی نسل چهارم کامارو متولد کرد. انصافاً هم علی‌رغم برخی تفاوت‌ها، شباهت زیادی به مدلی تولیدی داشت.

GMX282

این ماکت گلی، از نظر ابعاد و تناسبات بدنه اشتراکاتی با هولدِن کوپه ۶۰ مفهومی دارد که از پلتفرم زِتا (Zeta) بهره می‌بُرد و قرار بود مبدل به پونتیاک GTO شود. با این‌که در تولید آن نیم نگاهی به کامارو ۱۹۶۹ شده اما درموجع شباهت کمی با مدل‌های پیش از خود دارد.

منبع: motortrend