با زیورآلات و جواهرات پارچه ای آشنا شوید
صنم حسینخانی: حمیدرضا برخورداری، متولد ۶۵، به گفته خودش، اولین سازنده زیورآلات پارچه‌ای در ایران است. او حالا با ما، به گفتوگو نشسته و از نقش پارچه ها در زندگی خودش می‌گوید؛ نقشی که حالا با خلاقیتی رو شده است. برخورداری به امید آن است که بالاخره، با این کار او، مردم هر قشری از جامعه، بتوانند از محصولات او استفاده کنند؛ او می‌خواهد تصور مردم را نسبت به ماهیت زیورآلات عوض کند و به مردم بگوید زیبایی و اعتبار زیورآلات فقط در طلا و نقره نیست؛ شاید تکه‌ای پارچه همان زیبایی را بتواند داشته باشد. با دوک‌های نخ، کوک می‌کند تار و پود کهنه و فراموش شده پارچه‌ها را، تا شاید نوجوانی از زیر خط‌های ممتد فقر بتواند بشنود موسیقی تار ها و پود ها را از بین کوک‌های گردنبندهای پارچه‌ای او.
این ایده از کجا به ذهن شما رسید که با پارچه زیورآلات بسازید، و از چه زمانی شروع به کار کردید؟
تقریبا سال ۹۱ اولین نمونه‌های زیورآلات پارچه ای را طراحی کردم. همان موقع ارائهشان کردم و با استقبال خوبی مواجه شد و تا حالا نیز به همان منوال ادامه دارد. با دیدن یک کار ترکیبی از طلا و حریر، ایده این طرح ها به ذهنم رسید.
شما در صفحه اینستاگرامتان، گفته‌اید که ما اولین سازنده‌های زیورآلات پارچه‌ای در ایران هستیم. آیا طراح و سازنده دیگری واقعاً پیش از شما این کار را نکرده است؟ و اینکه آیا ابزار شما فقط پارچه است؟
پیش از ما هیچ‌گونه زیورآلاتی که با پارچه ساخته بشود نبود. من بعد از کار با حریر، سراغ پارچه‌های گلگلی رفتم و ادامه دادم، همان مقدار و حتی بیشتر هم مورد استقبال قرار گرفت. فقط با ابزار پارچه طراحی نمی‌کنیم؛ در آثار ما از یراق و اتصالات فلزی هم استفاده می‌شود. البته سعی می‌کنیم که حتماً از پارچه و منسوجات استفاده کنیم در همه‌محصولات.
از پارچه فقط به خاطر ارزان قیمت بودن استفاده می‌کنید یا از این روست که گمان می‌کنید با پارچه هم می‌توان چیزهای زیبایی خلق کرد؟
نه، لزوماً به خاطر ارزانتربودن پارچه نسبت به فلزهای گرانبها نیست که پارچه را انتخاب کرده‌ایم؛ این سبک از زمان‌های گذشته (دوره باروک) استفاده می‌شده، که احتمالاً به خاطر معایب پارچه، بعدها از رونق افتاده. ولی دلیل انتخاب من، خلاقیت و نوآوری در زیورآلات امروز بوده است. البته این روزها به دلیل کپی‌های فراوانی که از محصولات ما صورت می‌گیرد، آن تفاوت، کمتر از روزهای اول به چشم می‌آید.
برخی مردم بر این باورند که زیورآلات باید ارزش مادی داشته باشند. آیا شما فکر می‌کنید توانسته‌اید یا می‌توانید این باور را تغییر دهید که زیورآلات می‌توانند فارغ از ارزش، صرفاً جنبه زیبایی داشته باشند، هرچند ارزش مالی کمی داشته باشند؟
من در تمام این مدت سعی داشته‌ام آثارم آنقدر جذابیت و تنوع داشته باشد، که افرادی که طلا و نقره را به عنوان زیورآلات دوست دارند، بتوانند از دست‌سازهای ما هم استفاده کنند و حتی افرادی که نمی‌توانند جواهرات گرانبها تهیه کنند، بتوانند از دست‌سازهای ما استفاده کنند. به نظر من این کارهای ما برای هر قشری از جامعه است، نه فقط هنرمندان تمام اقشار جامعه. جایی می‌توانی بگویی من یک طراح هستم که بتوانی اقشار مختلف را راضی نگه داری؛ ولی اگر فقط برای هنرمندان باشد و مردم عادی استفاده نکنند، این به این معنی است که یک جای کارت درست پیش نمی‌رود.
روند تولید یک اثر شما از ابتدا تا انتها شامل چه مراحلی است؟
روند کاری ما خیلی ساده است. در مرحله اول طراحی است. سپس خرید مواد اولیه مانند دوک پارچه، تور، گیپور، قابهای فلزی، اتصالات، زنجیر سوزن و خیلی چیز های دیگر. آماده سازی الگوها، ساخت نمونه، رفع اشکال و در نهایت هم تولید.
سازههایتان شامل چه آثاری است؟
دستنبند، آینه، کش مو، ساسبند، پاپیون، کمربند، ساعت، جعبه موزیکال، کیف، کروات، جاکلیدی و حتی طراحی کارت دعوت‌های خاص.
هر هنر و خلاقیتی قصه خودش را دارد؛ قصه شما چیست؟
من نمی‌توانم کار روزمره و معمولی انجام بدهم، حتماً کار من باید هر روزش پر از خلاقیت باشد، تا بتوانم جذب کار شوم و آن را رها نکنم. من این ایده را مدت‌ها داشتم ولی فرصتی پیش نمی‌آمد انجام‌شان بدهم، تا اینکه با یکی از دوستانم ایده‌ام را در میان گذاشتم. برای نمایشگاه تعدادی را درست کردیم و ارائه دادیم، که خیلی مورد استقبال قرار گرفت، بعد کار جدی‌تر شد و تعداد و تنوع محصول زیاد هم زیادتر.
